Kelderzwam

De kelderzwam bestaat uit een vruchtlichaam met een dikte tussen de 2 en 4 millimeter en schimmeldraden met een zeer kleine dwarsdoorsnede. De draden kunnen op een hout zichtbaar worden en hebben een witte tot licht-, en donkerbruine kleur. Kelderzwam is ook bekend onder de naam natrotschimmel omdat het alleen groeit op vochtig hout. Dit is het grote verschil met de huiszwam die juist groeit op een droog oppervlakte.

Ontwikkeling van de kelderzwam

De sporen van de kelderzwam kunnen zich alleen ontwikkelen als het hout minimaal 24% vocht bevat. Kelders en kruipruimten zijn voorbeelden van plaatsen waar de schimmel goed tot ontwikkeling kan komen. Behalve op hout kan de schimmel zich ook ontwikkelen op vochtige betonnen of stenen muren. Bij een temperatuur van 23 graden ontwikkelen de sporen zich het beste. De schimmeldraden dringen diep door in het hout waardoor een oppervlakkige behandeling niet voldoende is om de schimmels kwijt te raken.

Schade door de kelderzwam

De kelderzwam tast de celwanden aan van het hout. Het hout zal hierdoor zacht worden waardoor ze hun kracht verliezen. Balken en vloeren kunnen door dit proces doorzakken. Daarnaast kunnen er ook krimpscheuren ontstaan. Het aangetaste hout krijgt door de schimmel een bruine kleur waardoor er sprake is van bruinrot. Ook raamkozijnen, deurlijsten of houten meubelen kunnen worden aangetast. Schimmels in huis zijn slecht voor de gezondheid en kunnen luchtweginfecties en allergische reacties veroorzaken.

Bestrijding van de kelderzwam

De schimmel zal niet meer groeien als de luchtvochtigheid omlaag wordt gebracht. Aangetaste houtdelen moeten tot een meter buiten de zichtbare aantasting worden verwijderd. Het overgebleven hout en het nieuw te gebruiken hout moet worden behandeld met het schimmelbestrijdingsmiddel fungiciden. Een professional zal dit het beste kunnen doen. Aangetast hout moet in zijn geheel worden afgevoerd en verbrand. Hierdoor kunnen de sporen zich niet meer op een andere locatie verspreiden.